Maartje Oppeneer vertelt in een wekelijkse blog over haar revalidatie na een hersenbloeding. Eerder gepubliceerde blogs leest u hier.
Mijn dagen
Maar wat doe je dan de hele dag? Dat is een vraag die ik nu vaak krijg. Een goede vraag, maar tegelijkertijd ook een lastige vraag. Want echt begrijpen hoe mijn leven er nu uitziet en hoe ik mijn dagen vul is lastig. Lastig omdat het bijna niet uit te leggen is en lastig omdat het bijna niet voor te stellen is.
De ergotherapeut helpt mij om mijn dagen op de juiste manier te vullen en de dag zo goed mogelijk door te komen. Want dat is hoe het nu werkt. Elke dag is als een challenge. En om die challenge zo goed mogelijk te voltooien, werken we met een planning. Ik plan daar mijn afspraken van het ziekenhuis in, daarnaast de dingen die moeten zoals aankleden en douchen, eten en twee keer op een dag een stukje wandelen en tot slot mag ik dan 10 minuten iets leuks plannen. Muziek luisteren, iets lezen, een stukje van een serie kijken of een blog schrijven.
Dan blijven er nog een hele hoop lege uren over. In die uren rust ik uit, slaap ik, kijk ik naar buiten en droom ik vooral. Ik droom dat ik weer op mijn fiets stap, dat ik een lange boswandeling maak, dat ik prikkels van het licht en geluid weer goed kan verdragen, dat ik heel voorzichtig mijn werk weer oppak en dat ik weer echt van de dagen kan genieten.
De dagen zijn nu nog als een challenge, daarom geniet ik voor nu van andere dingen. Van de fantastische therapeuten, van alle lieve familie, vrienden en kennissen en van elk stapje die ik maak. Want hoe meer stapjes ik maak, hoe dichter ik bij mijn dromen kom.
